Άρης: Τρεις τελευταίες ευκαιρίες για όλους

Σε ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι θα κερδίσεις, θα χάσεις ή θα φέρεις ισοπαλία. Έχει μεγάλη σημασία όμως ο τρόπος που θα…σου προκύψει το καθένα από τα τρία αποτελέσματα. Το σχέδιο που θα εμφανίσεις στο γήπεδο, η προσπάθεια που θα καταθέσεις στο χορτάρι, η διάθεση που θα επιδείξεις, η αντίδραση στην αναποδιά, η καθοδήγηση που θα έχεις από τον πάγκο.

Σε όλα αυτά ο Άρης πήρε χθες ένα ολοστρόγγυλο μηδενικό κόντρα στον Ολυμπιακό. Σαν τους βαθμούς που δεν πήρε σε ένα από τα πιο κρίσιμα ματς της κούρσας των πλεϊ-οφ, όταν μάλιστα ΑΕΚ και Παναθηναϊκός νωρίτερα σου προσφέρουν στο πιάτο την 3η θέση και ένα προβάδισμα. Αγωνιστικό και ψυχολογικό.

Εσύ απλά έχεις να κερδίσεις μια ομάδα που αποτελούνταν από ένα τσούρμο πιτσιρικάδες με ελάχιστο χρόνο συμμετοχής, με κεντρικό αμυντικό δίδυμο τον στόπερ της δεύτερης ομάδας (Μπαγκαλιάνη) και τον λίγο πριν την ποδοσφαιρική συνταξιοδότηση Αβραάμ Παπαδόπουλο, με ως επί το πλείστον ρεζέρβες αφού οι περισσότεροι βασικοί δεν είχαν καν ταξιδέψει στη Θεσσαλονίκη.

Κοινώς είχες απέναντί σου μια ενδεκάδα που δεν είχε παίξει μαζί…ούτε στην προπόνηση. Και όμως έδειχνε πιο ομάδα στο γήπεδο. Πιο δουλεμένη. Που ήξερε τι έπαιζε και είχε μια βάση πάνω στην οποία… κούμπωσαν ποδοσφαιριστές με ελάχιστο χρόνο συμμετοχής. Που πήραν με άνεση τον έλεγχο της μεσαίας γραμμής, κυκλοφορούσαν άνετα την μπάλα και όταν βρήκαν μια αδράνεια στην άμυνα του Άρη πέτυχαν το γκολ της νίκης με τον Τικίνιο.

Τι είδαμε από την άλλη; Μια ομάδα αγνώριστη. Χαμένη στη μετάφραση. Απορυθμισμένη εντελώς όταν στο 55΄ βρέθηκε πίσω στο σκορ. Που δεν ήξερε; Δεν είχε τον τρόπο; Δεν μπορούσε να βγάλει αντίδραση και ενώ είχε σαράντα ολόκληρα λεπτά μπροστά της. Που έμοιαζε απροπόνητη, δίχως ένταση και ενέργεια βυθισμένη σε ένα νωχελικό τέμπο. Το ακόμη πιο απογοητευτικό ήταν ότι δεν εμφάνισε καν διάθεση. Δεν έδειξε φιλότιμο. Ενώ έχανε…έπαιζε σαν να κέρδιζε. Αδιανόητο, προκλητικό και εξοργιστικό για το κοινό, που αντέδρασε με μαζική γιούχα και συνθήματα κατά των παικτών στο τέλος.

Τεράστιο μερίδιο ευθύνης έχει φυσικά και ο Μπούργος, που πήρε μια ομάδα καλοδουλεμένη, με τα καλά και τα κακά της και αντί απλά να την διαχειριστεί, την έχει βγάλει από το καλούπι της, με κάποιες επιλογές που αν μη τι άλλο ξενίζουν. Πιο χαρακτηριστική; Ότι επιμένει να παίζει 4-4-2 δίχως να έχει σέντερ φορ, βαφτίζοντας φορ τον Πάλμα, τον Μαντσίνι, τον Εντιαγέ. Παγκόσμια πατέντα.

Που…θυμήθηκε τον εξαφανισμένο Μάνο βγάζοντας από το ματς τον πιο επικίνδυνο παίκτη (Μαντσίνι) αντί για παράδειγμα του φανερά αποκαμωμένου Ιτούρμπε. Που συνεχίζει για κάποιο λόγο να χρησιμοποιεί παίκτες σε αντίθετες θέσεις όπως τον… ταλαίπωρο χθες Εμπακατά, που πάλευε κάθε φορά που έπαιρνε την μπάλα να την φέρει στο δεξί αφού το αριστερό δυο φορές που χρειάστηκε τον…εξέθεσε. Η αποκαρδιωτική εικόνα του Άρη και η ολοκληρωτική του κατάρρευση μετά το 0-1 προφανώς και στέλνει ένα πολύ ανησυχητικό μήνυμα.

Το ευτύχημα για τον Άρη είναι ότι τίποτα δεν τελείωσε χθες. Η αποκαρδιωτική εικόνα υπάρχει ευκαιρία να αλλάξει. Τρεις αγώνες, ο ένας με μια ομάδα που μάλλον έχει κλειδώσει την δεύτερη θέση και προφανώς έχει στο μυαλό της να διαχειριστεί τον μεγάλο της στόχο που είναι το κύπελλο, ένας με μια ομάδα που προβληματίζει και αυτή αγωνιστικά και έχει ακριβώς τους ίδιους στόχους, και τελευταίος αγώνας με μια ομάδα που παραδίδει μαθήματα ποδοσφαιρικής νοοτροπίας, φιλοσοφίας, αγωνιστικού πλάνου και συνέπειας. Τ

ρεις ευκαιρίες για να αποδείξει ο προπονητής ότι δεν είναι ένα τεράστιο ρίσκο, οι ποδοσφαιριστές ότι δεν είναι χαμένη υπόθεση και γενικά το club ότι αντέχει την πίεση του πρωταθλητισμού και των υψηλών απαιτήσεων. Διότι και σε άλλες ομάδες συμβόλαια τελειώνουν και ποδοσφαιριστές ξέρουν ήδη τον νέο τους προορισμό, ωστόσο τιμούν τον κόσμο, τη διοίκηση, τον ίδιο τους τον εαυτό, και αγωνίζονται ως ποδοσφαιριστές και όχι ως... βετεράνοι. Και σε άλλες ομάδες οι προπονητές ψάχνονται, δοκιμάζουν, πειραματίζονται, ωστόσο το θέαμα δεν απογοητεύει και δεν εξοργίζει, το αντίθετο μάλιστα, δημιουργεί προσδοκίες. Τρεις ευκαιρίες για να αποδείξει ο Άρης ότι αξίζει το ευρωπαϊκό εισιτήριο αφενός, αφετέρου κάποιες επιλογές από φέτος μπορούν να αποτελέσουν τη βάση και για την επόμενη χρονιά. Διότι με τέτοια εικόνα, συγνώμη αλλά κανείς δεν πρέπει να αισθάνεται ασφαλής για οτιδήποτε.

ΥΓ Όταν καλύτερός σου παίκτης είναι ο τερματοφύλακας σου τα σχόλια περισσεύουν…